Persicaria maculosa
Polygonaceae
Àutri noum : Pessuguié-bastard, Aubergié-bastard, Erbo-de-piéuso, Erbo-roujo.
Noms en français : Persicaire, Renouée persicaire.
Descripcioun :Sara baiado dins quàuqui tèms.
Persicaria maculosa & Ulex parviflorus
Persicaria maculosa
Polygonaceae
Àutri noum : Pessuguié-bastard, Aubergié-bastard, Erbo-de-piéuso, Erbo-roujo.
Noms en français : Persicaire, Renouée persicaire.
Descripcioun :Sara baiado dins quàuqui tèms.
Port : Grando erbo Taio : 10 à 80 cm Fueio : alterno Tipe bioulougico : Teroufite Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Persicaria Famiho : Polygonaceae Ordre : Caryophyllales
Coulour de la flour : Roso Petalo : 3 Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna Flourido : Printèms - Estiéu - Autouno
Sòu : Ca Autour basso e auto : 0 à 2200 m Aparado : Noun
Liò : Limas de ribiero - Ermas - Prado umido Estànci : Termoumediterran à Mountagnard Couroulougi : Cousmoupoulito Ref. sc. : Persicaria maculosa Gray, 1821 (= Polygonum persicaria L., 1753 )
Ulex parviflorus
Fabaceae Leguminosae
Àutri noum : Argieras, Argela, Argeiras, Argeirau.
Noms en français : Ajonc à petites fleurs, Ajonc de Provence.
Descripcioun :L'argelas trachis dins li colo secarouso de basso Prouvènço mounte ié flouris tre l'ivèr. Es uno planto proun pougnènto amé de pichòti flour jauno groupado pèr tres. Lou "calice" èi francamen di dos partido emé de sepalo peludo.
Usanço :Li flour soun manjadisso, adoubado en boutoun coume de tapeno. Au contro, la planto es empouisounanto que caup d'alcalouïde.
Port : Aubret Taio : 0,3 à 1,5 m Fueio : coumpausado Tipe bioulougico : Faneroufite Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Ulex Famiho : Fabaceae Famiho classico : Leguminosae Ordre : Fabales
Coulour de la flour : Jauno Petalo : irreguliero Ø (o loungour) flour : 0,5 cm Flourido : Printèms Ivèr
Sòu : Ca Autour basso e auto : 0 à 600 m Aparado : Noun Febrié à abriéu
Liò : Garrigo - Roucaio - Tepiero seco - Champino Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran Couroulougi : Estenoumediterrano-Nord-Ouèst Ref. sc. : Ulex parviflorus Pourr., 1788